Почему национальная история должна быть выше международной? Ответил доцент истфака БГУ
Новости Беларуси. Почему история Беларуси – предмет как никогда актуальный? Какие моменты из национального прошлого не подлежат двусмыслию? Есть ли сейчас крен исторической науки в Беларуси и мире? Как переплетается Новейшее время с другими периодами? Историки, политические эксперты, школьники, учителя, авторы учебников соберутся в студии ток-шоу «По существу» в прямом эфире и проведут исторический разбор.
Кирилл Казаков, СТВ:
Есть такая фраза, она хлесткая, но не очень любимая историками, что история – это кладбище увядших вер. Скажите, мы действительно вспоминаем, что было, и нужно ли нашим современным детям это? Мы говорим, что без прошлого не будет будущего, но, как говорят голливудские сценаристы, мы можем нарисовать, мы можем нарисовать любое будущее, мы просто нарисуем любое прошлое. Какой должна быть история, чтобы поняли, приняли, чтобы у нас будущее действительно было интересным?
Кузьма Козак, доцент исторического факультета БГУ, кандидат исторических наук:
Я спачатку сказаў бы, што ў Амерыцы гісторыю лічаць тэатрам: так, як мы намалюем, пакажам. Гэтыя вобразы павінны быць станоўчыя. У Беларусі гісторыя пачынаецца з даўніны, але яна мае свае асаблівасці, пачынаючы ад Полацка, потым розная дзяржаўнасць: і ВКЛ, і Рэч Паспалітая, і Расійская імперыя. І толькі ў XX стагоддзі мы пачынаем беларускую дзяржаўнасць. І вось у гэтым дачыненні яна павінна быць на падставе і рэальных дакументаў, і тых гістарычных традыцый, той гістарычнай памяці, якая перадаецца ад пакалення ў пакаленне. Калі мы згубім гэта, то гэта не будзе гісторыяй. Яна можа і перапісвацца, як заўсёды гэта робяць у іншых краінах. Вы ж ведаеце, у 2019 годзе краіны Еўропы запісалі сябе ў актыў, што яны будуць весці барацьбу за гістарычную памяць менавіта краінаў Еўропы. Мы гэта робім, можа, запозна, таму што прынятая і Канстытуцыя, якая робіць абавязкам кожнага грамадзяніна змагацца за гістарычную памяць, яшчэ тыя законы, якія былі прынятыя, аб генацыдзе беларускага народа ў часы Вялікай Айчыннай вайны, дзе таксама падкрэсліваецца гісторыя. А якой яна павінна быць? Яна павінна спасылацца на крыніцы, але патрэбна і метады шукаць. Зараз, калі мы гаворым пра гістарычную памяць, то, вы ведаеце, яна разнастайная: яна і калектыўная, яна і індывідуальная. Французы лічаць, што самае асноўнае – гэта нацыянальная памяць, нацыянальныя месцы памяці. Вось толькі там можна на месцы гістарычных падзей расказваць і паказваць. А Беларусь у гэтым адрозніваецца ад усіх сваёй гістарычнасцю, таму што дзве апошнія сусветныя вайны, і кожны метр мае гэтую гістарычную памяць. І мы павінны фарміраваць такія падыходы, каб памяць фарміравалася, падоўжвалася.
Кирилл Казаков:
Знаете, в дипломатии есть такое понятие, что международное право либо выше, либо ниже национального. То есть вы хотите сказать, что здесь национальная история должна быть чуть выше, чем международная?
Кузьма Козак:
У іншых краінах так і робяць, каб паказаць сябе.
Игорь Тур, политический обозреватель ЗАО «Второй национальный телеканал»:
Тенденция во всем мире такая, что национальное право и национальные интересы начитают превалировать.
Валентина Гинчук, директор Национального института образования:
Я хочу отметить, что в настоящее время разрабатывается концепция школьного исторического образования, и в 10-11 классах будет предусмотрено изучение нового интегрированного курса, который будет назваться «История Беларуси в контексте мировой истории». Соответственно, акцент будет сделан на национальную историю.
Читайте также:
Школьника спросили, подписан ли он на «Пул Первого». Вот его ответ
План лекции мог быть и другим. Как педагоги и журналисты оценивают урок от Президента?
«4 часа. Не сложно было?» Вот что говорит школьник об уроке у Президента