Пустовой: за селектором у Президента люди наблюдают не с меньшим интересом, чем за турецкими сериалами

Время авторской журналистики. Евгений Пустовой и его «Политика без галстуков и купюр» на СТВ.

Евгений Пустовой, политический обозреватель:
Больш не будзе Ганна енчыць па сваім жаночым нядбалым лёсе, Васіль Дзятлік не страціць свой бацькаўскі аблог, а шлях Лабановіча, якое бы яму не даводзілася асільваць перакрыжаванне, будзе заўсёды светлым і прамым.

О главном. Первом и смыслах. «Политика без галстуков и купюр». Пустовой на СТВ.

У светлай вопратцы, са светлымі тварамі і думкамі беларуская моладзь ідзе наперад да будучыні, ведаў, кампетэнцый. Сертыфікаты на тэсты атрыманы, чакай толькі сярэдняга балу. Кампанія прайшла бліскуча. Але толькі адно пытанне: навошта нам тая англійская мова амаль на ўсе спецыяльнасці? Разумею, будучыя лінгвісты альбо дыпламаты. А гісторыкам альбо правазнаўцам навошта?

Няўжо мы рыхтуем сваіх дзяцей да эміграцыі. Напэўна, лепш самы распаўсюджаным тэстам павінна стаць гісторыя роднай краіны. Спачатку трэба сябе зведаць. А па-другое, абітурыент дасканала ведае свой профільны прадмет, а яго абыходзіць пад час конкурсу той, хто валодае большым балам па англійскай мове. Хірургу, па-першае, трэба біялогія, а палітолагу – грамадазнаўства.

А ў дарослых свой экзамен. Спрадвечны. Здарылася стыхія – здаём той экзамен. Цяжкасці ў сельскай гаспадарцы – і зноў чарговы іспыт. Але заўжды выпрабаванні аб’ядноўваюць. У цяжкасцях адлюстроўваюцца сапраўдныя рысы народа. У народзе кажуць: сябра спазнаецца ў бядзе. Ну, а калі прыглядзецца да нашага гістарычнага лёсу, геапалітычных выпрабаванняў. Ды наўпрост да жыццёвых цяжкасцей. Былі вымушаны заўжды разам хапацца за зброю.

«Рыцарскія» паводзіны нехарактэрныя для нашых продкаў. Мы не займаліся войнамі, забойствамі, гвалтам і драпежным рабаваннем за еўрапейскія соліды, альбо не атрымлівалі розныя прывілеі, ушанаванні і сімвалічныя ўзнагароды. Дарэчы, калі глыбей капнуць гэтую тэму, то тая паэтызаваная сакралізацыя рыцарства нагадвае мне кінематаграфічную рамантызацыю бандыцкіх гуртовак у 90-я гады.

Евгений Пустовой:
Трэба было апраўдаць драпежніцкую філасофію, стварыць пазітыўны вобраз, узаконіць міжнароднае рабаванне. Зараз такім статус-кво валодае заходняя дэмакратыя. Так што рыцарскі балады – ні што іншае як элемент паспяховай сярэднявечнай фабрыкі сэнсаў. А мы і купіліся на тую прапаганду. Апантана адносімся да рыцарскага вайбу. Захапляемся бляскам іх лат. Дык тыя латы былі абмыты да бляску крывёй нашых продкаў.

А вось героі як раз тыя, хто змагаўся з тымі заморскімі «гасцямі». Але нашым продкам больш пасавала разам працаваць на роднай зямлі, паліваць потам, а не крывёй. Так і паншчына была, і прыгон, і Радзівілы, і Сапегі. Але талакой усё змаглі адолець. Хіба не адсюль і назва райцэнтра Талачын? Талакой асушалі дрыгву, асвойвалі непралазнае Белавежжа. Прыводзячы сваё месца сілы – спадчыну прадзедаў – у новы воблік, от вядома – талакой. Талакой будавалі цяперашнія аб’екты сусветнай спадчыны, краіну, будучыню.

А ці не тое калектыўнае адчуванне беларус беларуса дапамагло нам не знікнуць на гэтым перакрыжаванні цывілізацый і эпох. Перамаглі ўвесь табар акупантаў-еўрапейцаў. Прычым не аднойчы тая хеўра прыходзіла па нас. Талакой партызанілі, аднаўлялі Мінск. І чарнобыльскую бяду таксама перажывалі талакой. Таму і суботнікі – гэта не савецкі перажытак, а фармалізацыя нацыянальнай рысы. Добра, што талакой, калектыўна мы ўмеем не толькі адпачываць, адзначаць марафон свят – ад Дня Незалежнасці да «Славянкі». Сапраўдны марафон адзінства пад час выпрабаванняў. Так здарылася і зараз – пад час прыроднай стыхіі.

Такія выпрабаванні – яшчэ і экзамен функцыянавання ўсёй дзяржаўнай вертыкалі. Мясцовыя ўлады, службы ў пагонах, грамадскасць – усе разам аднаўлялі парушанае стыхіяй. І ўвесь гэты час сітуацыю маніторыў кіраўнік дзяржавы. Так мы ўмеем арганізоўваць святы, фестывалі, міжнародныя саміты. Але моц дзяржавы праяўляецца як раз у такія часы – часы іспытаў палітычных тэхнагенных, прыродных. І мы ўсе вытрымалі. Бо разам. Вось ён – сакрэт беларускай мадэлі. І надалей мы вытрымаем любыя ўраганы. І ніякія паўночнаатлантычныя вятры не пашкодзяць наш свет, не разбураць беларускі мір.

Евгений Пустовой:
Совместно мы справимся и с непогодой. Правда, Президент предупредил сразу: никаких поблажек из-за погоды. И это не блажь лидера, а все та же управленческая требовательность, мудрость, предусмотрительность. Как в ковид, как во время реакции на санкции. Надо искать возможности выполнить задачи, а не причины к оправданиям.

Лукашенко – губернаторам: упаси вас господь, мне доложат, что вы не обработали картофель!

Селектор по уборочной – традиция белорусского управления. И люди наблюдают за ним с неменьшим интересом, чем за турецкими сериалами. Ведь хлеб на столе важен для каждого, а спичи Лукашенко всегда как минимум интересны. В этот раз было емко, ярко и почти по-военному.

Президент рассказал, какой урожай зерна планируют собрать в 2025 году.

Евгений Пустовой:
«Ха-ха» и «ай, фу», а сейчас – «м-да». Именно такими междометиями можно охарактеризовать обывательское отношение к своему сельскому хозяйству. А как только картошка подорожала, все забыли про рыночные отношения, которые так проповедовали. А цены и размер корнеплода обсуждали так же активно, как и СВО, например. Авторы мемов про бульбу и агротреш первыми стали писать гневные комментарии. А ведь действительно сейчас спадает флер важности с вторичных потребностей. Продовольствие и вода, их доступность, натуральность и качество станут самыми главными показателя успешного развития общества.

Подробнее в видео.