Новости Беларуси. Женский взгляд на острые и насущные темы. Экспертные мнения и интригующие истории в ток-шоу «Точки над i». Исключительно женский проект с мужским характером затронет самые важные вопросы жизни страны.
Наталья Надольская, ведущая ток-шоу:
Насколько в нашей белорусской культуре важны приметы и суеверия?
Алена Родовская, ведущая ток-шоу:
И какие самые такие интересные, о которых можно рассказать?
Алексей Друпов, ведущий научный сотрудник Белорусского государственного музея народной архитектуры и быта:
Ну, тут, як бы так сказаць. Усе гэтыя забабоны – прымаўкі, прыкметы – яны былі неад’емнай часткай народнай філасофіі. Тое, чым народ спасцігаў навакольны сусвет. То бок у пэўны час ён заўважыў пэўныя заканамернасці, якія дзесьці паўтараліся, якія перайшлі ва ўзровень гэтых прымхаў.
Алена Родовская:
То есть все началось с язычества?
Алексей Друпов:
Так, усё пачалося са старажытнасці. Мы з большага земляробы, жылі на зямлі, былі залежны ад таго, што нам дае зямля. Былі адпаведныя вераванні больш аграрныя. З гэтага ўсё і пачыналася. І вот гэтая папярэдняя вера месцамі і была глебай для вось гэтых прымхаў. Месцамі глебай для прымхаў было тое, што мы зараз называем санітарыяй. Умоўна кажучы, вельмі такі просты забабон – дзяжу – гэта калі рабілі цеста на хлеб, нельга мыць гарачай вадой. Пажадана ўвогуле не мыць, а гарачай тым больш. Запарыш дзяжу – усё паламаецца. Не будзе працаваць. А ўсё лагічна. У дзяжы жыва свая культура дражджэй. Мы першы раз дрожджы злавілі, закваску зрабілі, амаль усю закваску забралі, крыху цеста там пакідаем – дрожджы жывуць далей. Калі ты зальеш гарачую ваду, ты забьеш мікраарганізмы дражджэй, адпаведна, дзяжа далей працаваць не будзе. То бок шмат пад якімі прымхамі гэтымі былі і цалкам рацыянальныя рэчы.
Алена Родовская:
Какие самые известные белорусские национальные приметы? Которые сохранились до наших дней?
Екатерина Забенько, ведущая ток-шоу:
Вообще сколько их существует, кто-то подсчитывал?
Алексей Друпов:
Гэты цяжка падлічыць. Сержпутоўскі выдаваў кнігу «Прымхі і забабоны беларусаў-палешукоў» выключна па палешукам. Там больш за 2 000 прымхаў і забабонаў ён сабраў, ён іх усе пранумараваў. Зараз складана сказаць, колькі, але больш за 2 000 іх было. Кніжка там амаль на 300 старонак. І гэта толькі па адным рэгіёне, адзін даследчык.
Зачем из-за свадебного каравая разбирали печь? Рассказываем про старые ритуалы белорусов (здесь подробности).
