Новости Беларуси. О белорусских традиционных блюдах говорили во время ток-шоу «Что происходит».
Егор Хрусталёв, ведущий:
Вы отметили, что мы не так тщательно относимся к истории нашей кулинарии, как, к примеру, наши соседи. Это – острая проблема? Или, в общем-то, объективная реальность современности?
Алесь Белый, историк белорусской гастрономии, доктор гуманитарных наук:
Мяне яна хвалюе. Ёсць такія рэчы, ад якіх ці варта адмаўляцца. Вось куцця – традыцыя галоўная, якая, дарэчы, у Беларусі аб’ядноўвала абедзве канфесіі. Хаця, гістарычна, гэта – хутчэй, праваслаўная.
Але на нашай тэрыторыі каталікі таксама яе запазычылі.
І яна такая, сапраўды, годная. Калісьці гэтая куцця была на сталах літаральна ўсіх пластоў грамадства: і магнатаў, і бедных сялянаў. І менавіта яна тую функцыю выконвала – аб’ядноўвала ўсіх. І вось яшчэ адзін прыклад – ужо пазней, ужо ў ХІХ-ХХ стагоддзях было такое печыва «сліжыкі». Яно, у нейкай ступені, выконвала тую ж самую функцыю.
Егор Хрусталёв:
А як Вы думаеце, гэта традыцыі, якія мы павінны вярнуць? Яны могуць хоць нейкім чынам вяртацца ў наш быт?
Алесь Белый:
Яны часткова вяртаюцца. Гэтыя «сліжыкі» – гэта беларускага паходжання слова. Гэта – печыва такое. Дык вось, у Літве яго недзе за тыдзень-паўтара да Вігілій пачынаюць масава прадаваць ва ўсіх гіпермаркетах.
І ўсе ведаюць, што яго проста трэба купляць.
Гэта – такі грамадзянскі рытуал, ён рэлігійна-хрысціянскага паходжання, але ён зрабіўся агульнаграмадзянскім. А у нас такіх вось бадай што няма. Апрэч тых, якія навагоднія, якія з’явіліся ў савецкі час: «Ирония судьбы», шампанскае, аліўе. Пакуль мы не вынайшлі некіх такіх сваіх, то, можа быць, і да тых не трэба так з пыхай ставіцца. Тым не менш, хацелася б, каб мы штосьці з сабой узялі ў гэтае падарожжа ў далейшым.
Егор Хрусталёв:
Валерия Анатольевна, а Вы можете привести конкретный пример: условно говоря, какая-нибудь западная агроусадьба в Беларуси, у неё есть своя кулинария, и она отличается от того, что есть, допустим, на востоке Беларуси.
Валерия Клицунова, руководитель общественного объединения «Отдых в деревне»:
Да, вот Алесь сказал про эти «слижики». Мы их недавно пробовали в Зельвенском районе, который возродил собственную кулинарную карту района.
И это всё надо есть с маковым молочком.
И макать. И в Литве, и у нас. Оказывается, видите, западный регион готовит эти блюда.
Егор Хрусталёв:
А что делают особенного на востоке?
Валерия Клицунова:
А на востоке ритуальное блюдо, классика – это клёцки с душами. Как это красиво, да? Душа – это начинка.