Про что Лукашенко говорил с дипломатами и о чём шла речь на Валааме – Пустовой о главном за неделю

Время авторской журналистики. Евгений Пустовой и его «Политика без галстуков и купюр» на СТВ.

Евгений Пустовой, политический обозреватель:
Лета – час натхнення, узнёслых і амбіцыйных задач. Час юнацтва. Нібы тыя птушаняты, на крыло становіцца наша моладзь. І так кожны год, дзесяцігоддзі запар. Такі кругаварот у прыродзе, энергія жыцця, законы часу. Такі кругаварот і сярод нас, людзей. Пакаленні за пакаленнямі набываюць веды, маршыруюць у дарослае жыццё, робяць нашу краіну лепшай, прыгажэйшай, прывабнай, мацнейшай. А ўсё пачынаецца з авалодання прафесіяй. І дарэчы інтарэсы моладзі да той альбо іншай спецыяльнасці – то люстэрка развіцця грамадства. Адказ на пытанне «ў якім кірунку рухаецца наша Беларусь?» Гледзячы на моладзевую актыўнасць пад час уступнай кампаніі, аніякіх сумненняў наконт нашай будучыні.

О главном. Первом и смыслах. «Политика без галстуков и купюр». Пустовой на СТВ.

Рэчаіснасць заўжды залежыць ад мінулага і ўплывае на будучае. Калі ў моладзі ёсць інтарэс да навукі, прага да ведаў, жаданне авалодаць прафесіяй, кампетэнцыямі, то гэта прыкмета здаровага грамадства. У сучасным свеце тэндэнцыя – стомленасць ад жыцця. Не ад працы, не ад цяжкасцей – ад жыцця. Стомленасць тая не ў людзей сярэбранага альбо сярэдняга ўзросту, у моладзі. Псіхолагі і трэнінгі, адпачынак і рэлакс. Стаміліся ад жыцця, тады замест гештальд-тэрапеўтаў раскажыце гэта гледзячы ў вочы франтавікам, вязням, працаўнікам тых часоў. Нясорамна? Ну ёсць такая тэндэнцыя сярод белага чалавецтва, маўляў гэта пабочны вынік неймавернага камфорту. І хтосьці нябачнай рукой накручвае такія тэндэнцыі ў грамадстве. Мэта – відавочная: стомленая моладзь не адстаіць будучыню сваёй краіны.

А ў нас іншая сітуацыя. То вывад з тлустым клічнікам. Актыўнасць пад час уступнай кампаніі сведчыць аб актыўнай жыццёвай пазіцыі моладзі: імкнецца да развіцця. Не пасіўнага жыцця, не «па цячэнню», а наперад – у будучыню. А гэта рэзерв для развіцця краіны. Акалічнасць гэтага году – вялікі попыт на працоўныя спецыяльнасці. Гуманітарыі, палітолагі, гісторыкі, сацыяльныя камунікатары – усе гэта добра. І на гэтыя спецыяльнасці конкурс далі Бог! Але ж дзяржава існуе не толькі дзякуючы эканоміцы ведаў. Якія б зрухі не анансавалі ў недалёкай будучыні – штучны інтэлект, тэхналогіі, сфера паслуг – але без рэальнага сектару эканомікі не змогуць існаваць ні грамадства, ні краіна. У гэты час глабальных перамен, пошуку далейшага развіцця, барацьбы за сусветнае лідарства дзьмуць не вятры, а нават ураганы і тарнада перамен. Аснова, фундамент – гэта ежа, адзенне, тэхніка, будоўля, лекі…

Евгений Пустовой:
Наша моладзь зрабіла свой выбар. Вельмі вялікія конкурсы і прахадныя балы менавіта ў сярэднеспецыяльныя навучальныя ўстановы. Па-першае, мы не паддаліся таму глабальнаму ціску заходніх сэнсаў. Не згубілі адну з крыптавых рыс нацыянальнага характару – захавалі працавітасць. Не перакадзіравалі нас ні ў нацыю чалночнікаў, ні ў нацыю афіцыянтаў, ні ў нацыю смарт-мэнеджераў. Мы засталіся нацыяй хлебаробаў і будаўнікоў, урачоў і настаўнікаў, навукоўцаў. То і дзякуючы дзяржаўнай палітыцы, і запыту самога грамадства. А яшчэ і таму інфармацыйнаму асяроддзю. Калі казаць адкрыта – ідэалогіі. Бо працавітасць народа – інвестыцыя не толькі ў эканоміку, то наратыў традыцыйнага грамадства. Збераглі. Нягледзячы на пастаянныя атакі сэнсамі постзаходняй культуры. Гэта вельмі важна.

Канешне, сярод гэтай патэтыкі, маўляў прысутнічае і прагматыка, але і ў тым вялікі сэнс. У сваім узросце дзеці намагаюцца дапамагчы бацькам. Замест таго каб вучыцца да 30-ці гадоў, збіраючы дыплом і сертыфікаты з мудрагелістымі назвамі, беларуская моладзь выбірае карацейшы шлях да свайго заробку. Так, а пасля можна і вышэйшую адукацыю атрымаць. У нашай краіне няма запыта на фэйкавых герояў, на пастаменцене кіношны прадстаўнік офіснага планктону, а чалавек працы, працаўнік рэальнага сектару эканомікі. Але справа не толькі ў фінансавых паказальніках – у жыццёвай філасофіі грамадства, што супадае з дзяржаўнай палітыкай. І мэтамі нашай будучы – запытамі моладзі, што падтрымлівае нашу спрадвечную дарогу да шчасця: дойдзем мы, дзякуючы сваёй працавітасці. Інакш ніяк. Пасылы для паслоў адрасаваны ўсім нам.

«Разворачивайте практическую работу на уровне отраслей и регионов» – Лукашенко о сотрудничестве с КНР.

А яшчэ адна акалічнасць – тавары будучыні. Гэта асаблівая філасофія жыцця. Смарт-светапогляд. Дзе ні грамадзянства, ні якасці чалавека, ні яго перажыванні, нават сам чалавек знаходзіцца ў баку. Галоўнае бессардэчная і прагматычная праграма алгарытмаў. Ды і свае віртуальныя кампетэнцыі заходнія гаспадары не аддадуць. За гэтыя сферы тавараў будучыні цягаюцца між сабой Пекін і Вашынгтон. Ды яшчэ тыя віртуальныя кампетэнцыі адлюстроўваюць і віртуальнасць унутранага валавога прадукту і самой фінансавай сістэмы. Не будзем замінаць. У нас есць свае нішы – спрадвечныя.

Евгений Пустовой:
Внешнеполитический вектор – это лицо государства. Но в каких условиях приходится нам действовать? Судите сами. Вавилон уже построен. Мировые элиты – кланы, кластеры – делят лишь этажи. Как змеи в клубке. Грызутся. Эксперты по глобалистике отмечают, что сейчас сложилось несколько направлений элитарности. Самые криптовые – это семьи классической аристократии, некоторым десятки столетий, клан монорелигиозного мистического конгломерата – еще более архаичный – он ждет своего мирового правителя. Капитализм родил финансовую мировую верхушку – банкиров. А в постиндустриальном обществе промышленников вытеснили технотроники.

Любой политический строй нуждается в своей религии. Переход от феодального устройства создал протестантизм, посткапитализм требует религии нового времени. Мира новых нормальностей. Это хуже даже общества потребления. В нем замещают не только Создателя, но и сам его образ – человека. Будет этакий антропологический ярлык виртуального пространства. Подключат мозг к компьютеру – и получай все удовольствия мира. Виртуально.

Именно такую судьбу уготовили нам всем ультраглобалисты. Если капитализм уживался с понятием среднего класса, мечтой о «золотом миллиарде», то сейчас пропорции жестче: 10 % богатеев, остальные – беднота. Жизнь в городах 15-минутной концепции и виртуально. Под контролем дронов. Не иначе софтовое общество. У классических глобалистов, типа Трампа, планы «человечнее». Создание территорий благополучия, но наша страна на эти контурные карты не нанесена. Классическая ветвь не собирается менять самого человека, она готова сделать прочнее зависимость колоний от центра и выше взносы в казну мировой элиты. Достижение цели по двум сценариям. Хищным ультраглобалистским, или чужим глобалистским. Все они для нас чужие хищники.

Мы живем в очень сложное мирное время, когда нужна военная мобилизация – Лукашенко.

Евгений Пустовой:
А сами представители глобального совета директоров, словно зрители в театре, наблюдают за представителями вариативных сценариев: который из них быстрее и вероятнее всего обогатит это кластер мирового господства за счет среднего класса и глобальных территорий-доноров. Весь мир должен будет донатить им, людям планетарного господства, вершине пищевой пирамиды. А они сидят в своих ложах и, поглядывая в лорнет, наблюдают за мировой игрой.

Подробнее в видео.