«Нам вельмі прыемна». Што кажуць жыхары Бялынічаў пра тое, як змяніўся горад да Дня беларускага пісьменства

Навіны Беларусі. Бялынічы – сталіца XVII Дня беларускага пісьменства – сустракае гасцей, якія праслаўляюць роднае слова і робяць яго гучным на ўвесь свет, паведамілі ў праграме Навіны «24 гадзіны» на СТБ. У горадзе пачалі работу шматлікія тэматычныя пляцоўкі. Адбыліся міжнародныя сустрэчы.  

Ірына Недабоева, карэспандэнт:  
Першы дзень літаратурнага фэсту хоць і не галоўны, але на падзеі быў багаты. Кнігі, газеты, часопісы… Адна з цэнтральных вуліц горада ператварылася ў вялікую выставу.  

Новые тротуары, липовая роща, перестроена детская площадка. Да, для местных жителей много сделали. Новый музей. Внешне очень изменился город.  

Нам очень приятно, что это все сохраняется. Огромное спасибо всем нашим министрам, нашему Президенту – мы очень его любим. Огромное спасибо за все.  

Сапраўдны гонар, падрыхтаваны акурат да свята пісьменства, – фрэска «Ушэсце на Галгофу». Сабрана яна з пяці дзясяткаў фрагментаў.  

«Ну, это же мистика». Как в Белыничах спасали фреску со стены монастыря XVII века

Легендарная фрэска з разбуранага каталіцкага манастыра ў Бялынічах. Ёй амаль 300 гадоў.  

Таццяна Цікунова, дырэктар мастацкага музея імя В. К. Бялыніцкага-Бірулі:  
Сложно себе представить, что чуть более 40 лет назад группа художников-реставраторов спасла нашу фреску. Благодаря Дню письменности мы получили уникальную возможность: часть нашей истории появится у нас, на своей родине, в Белыничах.  

На самай высокай кропцы райцэтра да свята пабудавалі капліцу. Гэта невыпадкова: менавіта адсюль па легендзе пачалася гісторыя Бялынічаў.   

Построили новый музей и обновили 300-летнюю рощу Огинских. Как Белыничи изменились ко Дню письменности

Легенду тут ведаюць і школьнікі, і дарослыя.  

Алена Грыбайлава, царкоўны бібліятэкар:  
Когда Хан Батый напал на Киевскую Русь, монахи Киево-Печерской Лавры спасали византийскую икону Божией Матери. Они сели в лодку, по Днепру поднялись вверх, попали в Друть, приток Днепра и остановились на ночь возле высокой горы, поросшей лесом. Это и была вот эта гора. Ночью они проснулись от того, что от иконы исходило сильное сияние. Вокруг было светло как днем. Монахи упали на колени, воскликнули: «Білі ночі!». Здесь находится камень, отсюда пошли Белыничи. Здесь возвели часовню православную.