На вопросы ведущего программы «Горячий лед» на СТВ отвечает обозреватель газеты «Прессбол» Вячеслав Федоренков.
Вячеслав, ваш комментарий к матчам с норвежцами. Генеральная репетиция удалась?
Вячеслав Федоренков:
Як я ў сабе ў артыкуле вызначыў, не так добра, як магло бы быць, але не так горша, як таксама магло бы быць, як мы назіралі ў Даніі. Добра, я паставіў адзнаку па пяцібальнай сістэме дзесьці чатыры з невялічкім мінусам за салігорскі трэці перыяд. Але, у цэлым, дынаміка станоўчая, яна відавочная. Мне спадабалася. Можа, не ўсё ад стартавага ўкідвання да фінальнай сірэны, але вось такія былі вельмі яркія плямы, які даюць падставы для аптымізму.
Какие яркие моменты? И что, главное, насторожило в сборной?
Вячеслав Федоренков:
Тое, што я кажу: трэці салігорскі перыяд. Мы перакідалі нарвежцаў у 8 разоў (8:1), але іх адзіны кідок, па-першае, быў галявы, па-другое, негледзячы на тое, што мы даволі дысціплінавана ігралі і ў ціск, мы так і не змаглі зрабіць тое, што трэба было зрабіць. Гэта закінуць тую самую шайбу. Адну хаця б ці дзве. Вось гэта насцярожвае. Чаму? Нам гуляць, між іншым, і з самімі нарвежцамі на чэмпіянаце свету. І была пятніца, «Чыжоўка», выдатная гульня (5:1), можа, апрэч 10 хвілін першых, калі ў ціск спрабавалі гуляць самі нарвежцы. І прайшлі толькі 24 гадзіны, і яны знайшлі супраць нашай зброі нейкі такі антыдот. Вось гэта насцярожвае. Але яны знайшлі антыдот, значыць, мы, можа, іншы яд прыдумаем да гульні з імі.
Ведущая тройка в этом созыве сборной – Калюжный и братья Костицыны. Как оцените игру Алексея, которого после долгого перерыва вновь используют в качестве центра?
Вячеслав Федоренков:
За мяне лепш гэта вызначыць статыстыка. Гэта шайба, некалькі галявых перадач. Наогул, з сямі шайб, якія былі за спінамі Хаўгена і Вольдэна (гэта галкіперы зборнай Нарвегіі), з сямі шайб пяць на рахунку гэтага звяна. Вось лепшы адказ.
То есть все получится.
Вячеслав Федоренков:
Як сказаць. Тут ёсць, як я кажу, тая самая палца а дзвух канцах. Справа ў тым, што ў нас ёсць такое звяно, вельмі ярка выражанае, лідэрскае, але яно відавочна, яго лідэрства, не толькі для нас, але і для супернікаў. Проста вялікая ўвага яму будзе, паляванне могуць зрабіць за гэтым звяном. І ў такіх абставінах як сабе павядуць іншыя нашы змены – гэта цікавае пытанне, на якое я пакуль не маю адказ.
Дэйв Льюис это же тоже понимает. Может быть так, что он переиграет составы?
Вячеслав Федоренков:
Зразумела, будзем чакаць, будзем глядзець. І, што яшчэ мяне радуе, гэта магчымы прыезд Грабоўскага, бо тады гэта схема страчвае сэнс. Па складу на суботу тую самую, у Салігорске, Льюіс шчыра прызнаваўся, што ён пакуль упэўнены толькі ў адным звяне. Калюжны і браты Касціцыны – гэта той склад, у якім ён упэўнены, што яны будуць іграць, яны будуць стартаваць так. Іншыя могуць быць рэформы. У другой, трэцяй тройках. І не толькі па складу гэтых троек, але па парадку іх выхада на лёд.
Самым слабым местом нашей сборной многие называют защиту. Количественный дефицит классных игроков этого амплуа на этот раз усугубляется еще отсутствием ведущих штыков – Денисова, Граборенко. Не тревожно?
Вячеслав Федоренков:
Ёсць такое. Гэта нават сам Льюіс вызначаў, што нейкая праблемка ёсць. Ён прапанаваў адразу выйсце: калі нам не хапае вопыту абаронцаў, будзем неяк выкарыстоўваць большы вопыт нашых галкіпераў і форвардаў. Па-першае. Па-другое, што мне яшчэ дае падставы для аптымізму, гэта тое, што Льюіс у мінулым сам абаронца. Таму ён ведае, што рабіць з гэтым складам. І трэці момант такі даволі дзіўны і, можа, дзесці парадаксальны. Ўчора адпусцілі з кэмпу Адрея Карава. Я не хачу Андрэя пакрыўдзіць, не кажу, што гэта кепскі абаронца, але калі трэнер адпускае вельмі вопытнага абаронца і пакідае Лісаўца, Усціненка 22-гадовых, то я далёкі ад думкі, што ён авантурыст. Ён ведае, для чаго гэта робіць, ён верыць ў гэтую моладзь.
Значит, все-таки не так все плохо.
Вячеслав Федоренков:
Так, я спадзяюся.
На чемпионате мира наша сборная сыграет в группе «В». Соперниками белорусов будут словенцы, словаки, датчане, американцы, россияне, финны и норвежцы.
Первую игру группового этапа хоккеисты под руководством Дэйва Льюиса проведут второго мая. Заключительную – 12 мая.
Для попадания в четвертьфинал необходимо занять в группе место не ниже четвертого. Две сборные, набравшие наименьшее количество очков, причем независимо от того, играли ли они в одной группе или в разных, вылетают в первый дивизион.
Помимо попадания в плей-офф или сохранения прописки в элите на чемпионате мира наши хоккеисты будут решать еще и олимпийские задачи.
Этот планетарный форум окажет решающее значение на рейтинг ИИХФ, по итогам которого будут названы 8 национальных команд, которые напрямую поедут на Олимпиаду в Корее, а также три национальные команды, которые получат возможность принять у себя квалификационные турниры к Играм. Дэйв Льюис, к слову, настроен позитивно.
Дэйв Льюис, главный тренер сборной Беларуси:
Да, одна из целей – попасть на Олимпиаду. Я сказал игрокам и тренерам: моя цель для команды – пробиться в медальный раунд. В любой отдельно взятой игре любая команда может победить своего соперника, в любой игре.
Давайте резюмируем. На прошлом чемпионате мира мы были практически в сильнейшем составе, играли дома и вышли в четвертьфинал. Сейчас доехали не все, соперники, напротив, привозят очень грозных игроков. Например, у канадцев будет Кросби, у россиян – Малкин, Тарасенко и так далее. Что ждать от сборной Беларуси в Чехии?
Вячеслав Федоренков:
Год таму мала таго, што ў нас быў амаль лепшы склад, не было толькі Дземагіна, яшчэ нам пашанцавала, прынамскі, у гульне са зборнай Латвіі. Калі тое самае складзецца, што ёсць нашая гульня плюс дзесьці, можа, і фарт, можа, у чэтверцьфінал выйдзем, але гэта будзе яшчэ больш цяжэй, чым год таму. Гэта так. Але я ведаю настрой ў інтернэце, там заўзятары кажуць, што мы вылецім. Я гэта чую ад адных і тых жа заўзятараў год пяць, можа, ці шэсць. Месца мы не страцім. Гуляюць для заўзятараў, таму іх думкі вельмі цікавы. Калі сматрэць рэальна, скончым, мабыць, на пятым-шостым месцы ў групе. Я так адчуваю. Але, зразумела, буду вельмі задаволены, калі гэта будзе чацвёртае месца. Але восьмага месца і страты месца ў эліце я не чакаю. Я не бачу падстаў для гэтага.
Федерация хоккея приняла решение, что молодежная сборная нашей страны в следующем сезоне будет играть в Экстралиге чемпионата Беларуси.
Базироваться команда будет в Бобруйске на базе нынешнего «Динамо-Шинника» и будет переименована в «Динамо-Бобруйск». Интересно, понятное дело, не чехарда с названиями, а то, что в одном месте будут собраны все лучшие молодые хоккеисты, выступающие в стране. В минувшем сезоне наша молодежка, впервые за долгие годы вышедшая в элиту мирового хоккея, комплектовалась из числа игроков МХЛовских «Динамо-Шинника» и «Юности», а также ребят, бороздящих просторы заокеанских минорных лиг.
По сути продолжается курс на создание под вывеской «Динамо» института сборных. Есть юниорское «Динамо-Раубичи». Теперь будет молодежка в форме «Динамо-Бобруйска». Что думаете по этому поводу?
Вячеслав Федоренков:
Па-першае, чакаю, што гэта будзе толькі станоўчы вынік. Па-другое, што нічога новага. Усё тое, тым больш, што на той самай бабруйскай базе былі спробы гэта рэалізаваць яшчэ ў 2008 годзе, калі быў старшынёй Федэрацыі хакея Уладзімір Навумаў, а галоўным трэнерам тады проста бабруйскага «Шыніка» Васіль Спірыдонаў. Тады дэбютавалі ў Экстралізе, і добра дэбютавалі, калі лічыць, што ў іх там была да 22 год аснова. Гэта ўсё мы пракаталі. І я ўпэўнены, многа хто ўпэўнены, што каб Спірыдонава не выцягнулі з «Шыніка» ў «Дынама» тэрмінова, калі Х’юза адправілі ў адстаўку. Тады яшчэ выйшлі ў эліту ў 20. Таму гэта добра забытае старое. Такое зараз проста прыгадваецца. І мы тут не ўнікальны. Пранымсі, славакі тым жа шляхам ідуць, у іх маладзёвая зборная іграе менавіта ў Экстралізе нацыянальнага чэмпіяната дарослага да чэмпіяната свету.
На неделе неприятная история приключилась с белорусским хоккеистом Михаилом Стефановичем.
Российское антидопинговое агентство РУСАДА приняло решение о дисквалификации нашего спортсмена на два года, начиная с 10 ноября 2014 года.
25-летний форвард, выбранный на драфте НХЛ под 98 номером, начал профессиональную карьеру в «Гомеле», выступал в североамериканских минорных лигах, минском «Динамо», тольятинской «Ладе» и нефтекамском «Торосе». В прошлом сезоне Стефанович играл в клубе ВХЛ «Дизель» из Пензы.
Некогда Михаил Стефанович считался одним из самых перспективных наших игроков. Как считаете, почему ему так и не удалось раскрыться?
Вячеслав Федоренков:
Нешта, значыць, зрабіў не так, што трэба было зрабіць. Не толкі я, а шмат хто з настальгіяй прыгадвае тыя часы, калі Патрык Руа, сусветна вядомы, асабіста прыязджаў у Гомель, каб пераканаць, забраць Мішу. І жыў ён у яго дома ў Канадзе першыя часы. Драфт высокі. Нешта не атрымалася. Не ён першы такі, дарэчы.
Может, не стоило соглашаться на предложение минского «Динамо»? Остался бы за океаном.
Вячеслав Федоренков:
Добра разважаць ужо пасля ўсіх. Ён ехаў з іншымі марамі, што ён будзе ў асноўным складзе «Дынама».
А там, оказалось, надо много работать.
Вячеслав Федоренков:
Працаваць трэба шмат дзе, але гэта гістырыя нейкая незразумелая. Праблема сама была, фіксацыя парушэння, у лістападзе мінулага году, а зараз толькі абвясцілі. Кажуць, што не маглі ўскрыць пробу В. Ужо жартуюць у нас, што са штопарам бегалі і не маглі прабірку адкрыць. Так ці інакш, ёсць вердыкт і яму прыдзецца падпарадкавацца. Я жадаю Мішы гэтыя два гады правесці плённа. Былі і выпадкі, калі атрымлівалі дыскваліфікацыю хлопцы і вярталіся на лёд. Гэта і Цімафей Філін той самы, і Андрэй Міхалёў. Руслан Салей, светлая яму памяць. Раней можна было ад’ехаць у Паўночную Амерыку і ні на кога не глядзець. Зараз гэта немагчыма. Жыццё не скончваецца. І спадзяюся, што мы яшчэ пачуем пра хакеіста Міхаіла Стэфановіча на высокім узроўні і ў зборнай Беларусі, дай бог.