«Толькі жывы гук, гэта нашае патрабаванне»: дырэктар Палаца культуры Маладзечна – пра акустыку, узнагароды і калектыў

Новости Беларуси. Среди артистов есть выражение «намоленный зал». К таким, безусловно, можно отнести Дворец культуры в Молодечно, где на неделе с аншлагом принимали «Золотую коллекцию». А еще на неделе этому центру исполнилось 15 лет, сообщили в программе «Неделя» на СТВ.

Святлана Сарока, дырэктар ДУ «Палац культуры г. Маладзечна»:
Вось Ірына Круг, тут і Руслан Алехно. І ўсе, хто ў нас быў.

Зорак з неба хапае. Гэта той самый выпадак, калі і зоркі, і іх касмічная вышыня – тут, у руках Святланы Сарокі. Дырэктар культавай установы спецыяльна для СТВ паказвае тое, чым (а дакладней – кім) ганарыцца палац.

Дзмітрый Баяровіч, СТВ:
Не кожная міравая і нават расійская зорка выступаючы у Мінску, потым будзе выступаць ў раенным палацы культуры. Як вы прывабліваеце гэтых зорак?

Святлана Сарока:
Калі было прынята рашэнне будаваць гэты Палац культуры, калі мне далі слова, я стала расказваць аб тым, што мы плануем праводзіць у гэтым палацы. А тады яшчэ стаялі руіны. Была такая фраза: «Из мира фантастики».

Цяпер фантастыка – гэта тое, што Палаца культуры магло і не быць. Будаўніцтва ўстановы па праекце Уладзіміра Даніленкі ў свой час замарозілі. Аднавіўшы па загадзе кіраўніка краіны. Нарэшце, паэтычная сталіца Беларусі атрымала сучасны комплекс ў 2002 годзе.

Дзмітрый Баяровіч:
Вы памятаеце той момант?

Святлана Сарока:
Радаваліся таму, што тут у нас ёсць такі цэнтр культуры.

Штогод тут ладзяць каля 400 мерапрыемстваў. То бок 3-4 канцэрта ў дзень. Здаецца, урачыстасці ў палацы адбываюцца заўсёды. Але падыход да іх строгі. Асабліва ў дачыненні да выступаў мэтраў сцэны.

Дзмітрый Баяровіч:
Тут у вас жывы гук у большасці?

Святлана Сарока:
Толькі жывы гук. Канешне. Гэта нашае патрабаванне. І мы не вядзем размову з артыстамі, калі яны прыязджаюць, як кажуць, пад фанеру. У нас вельмі выхаваная публіка. Як сказаў Уладзімір Вінакур, у нас такога няма.

Ні ў кожный зале ў Расіі ёсць і такія грымёркі. Гэта сакральнае месца для артыстаў. Некаторыя з іх нават не засяляюцца ў гатэлі падчас гастроляў, аддаючы перавагу, можна сказаць, палацаўскаму паўлюксу.

Святлана Сарока:
У нас есць і такое памяшканне. Міні-кухня.

У межах Палаца культуры дзейничаюць 35 творчых калектываў. Дванаццаць з іх маюць статус «заслужаны», «народны» і «ўзорны». Напрыклад, студыя іспанскага танцу, дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, фотаклуб, тэатр і нават духоўна-патрыятычнае аб’яднанне.

Дзмітрый Баяровіч:
Тут усе вашыя ўзнагароды за 15 гадоў.

Святлана Сарока:
Не ўсе. Але самыя-самыя-самыя. І вянец працы – тое, што мы атрымалі спецпрэмыю «За духоўная адраджэнне».

Але галоўнае месца ў палацы – гэта, натуральна, зала...

Святлана Сарока:
Усе адзначаюць што у нас вельмі добрая акустыка. І гэта сапраўды так.

Пастаянную прапіску тут атрымалі рэспубліканскія праекты. Напрыклад, Нацыянальны фестываль беларускай песні і паэзіі. Конкурс юных выканаўцаў эстраднай песні «Маладзічок». А на тыдні тут з аншлагам прайшоў канцэрт праекты нашага тэлеканала «Залатая калекцыя эстраднай песні».

Дзмітрый Баяровіч:
Я ведаю, што Маладзечна ўвогуле называюць горадам сонца. Бо тут болей сонца, чым у іншых гарадах краіны.

Святлана Сарока:
Я бывае вяртаюся з іншых краін, падязджаю да Маладзечна, гляджу, ззяе сонейка. Напэўна, сонейка таму, што калі палац адкрываў Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка, ён сказаў, што тут такі своеасаблівы горад, цікавыя людзі. Іншая культура. Сапраўды на высокім узроўні.

Дарэчы, сама Святлана Рыгораўна – гэта сімвал палаца. Пераканаўшыся ў яе адданасці працы, разумееш: юнацтва культавай установы (а з ёй і культуры маладзеччыны) будзе светлым.

Святлана Сарока:
Што для мяне гэта ўстанова, гэты калектыў? Гэта штосьці роднае, чым я даражу.

Дзмітрый Баяровіч:
Дзякуй за плённую працу. Жадаем вам поспехаў.