Сон на ульях предложат в агроусадьбе под Минском: «Пчалінае біаполе ахоплівае чалавека і дапамагае справіцца з рознымі хваробамі»

Основная концепция многих агроусадеб – сохранение традиций. Здесь туристы погружаются в историю белорусской деревни, в секреты пчеловодства и красоту местных ландшафтов. О том, как создается и во сколько обходится бизнес на свежем воздухе – в этом выпуске программы «Центральный регион».

Отказаться от городской суеты и на несколько недель окунуться в атмосферу сельской жизни – желание, знакомое многим белорусам. Воплотить в реальность мечту о спокойном отдыхе на природе до недавнего времени было не так уж и просто. Но в прошлом году правила игры кардинально изменились. Принимать гостей за умеренную плату теперь может каждый, у кого есть домик в деревне. Указ Президента «О развитии агроэкотуризма» снял почти все барьеры: не нужно менять целевое назначение участка, можно строить гостевые домики, нанимать работников, проводить свадьбы, банкеты и корпоративны.

Желающих познакомить туристов с местными красотами с каждым годом становится все больше. В лидеры агротуристического бизнеса вышел Логойский район. Экскурсию по своей усадьбе для нас с удовольствием провёл Сергей Селях.

Сергей Селях, хозяин агроусадьбы:
Я сам па адукацыі пчаляр. Працаваў пчаляром. І калі прадаеш мёдзік, людзі пытаюцца – твой гэта мёдзік ці не твой. А як ім даказаць? Вось тады я падумаў пазапрашаць іх, каб яны пабачылі гэтыя пчолы. І вось тады, на зары нашага агратурызма, вось такая ідэя мне прыйшла. І прышла гэта ідэя, каб у нас, у горадзе развіваўся накірунак аграэкатурызма. Людзі едуць у вёсачку на дзень, на другі, трэці пахадзіць па траўцы, у лясок, на рэчку збегаць. А я падумаў, хай прыдуць ка мне на пчольнік. І стварыў вось гэту аграсядзібу. Па адукацыі я пчаляр, я дасканала ўсё гэта ведаю, чым займаюцца пчолкі, як з імі працаваць. Складанасцей пакуль што няма. Працуй, альбо табе не перашкаджалі. Як можам, так і працуем.

На интересное предложение пчеловода отозвались самые разные гости. И хорошо забытое старое стало находкой не только для иностранцев, но и для белорусов. Кроме экскурсии на пасеку, хозяин проложил зелёный маршрут к бобровой плотине, построил контактную площадку животных и птиц. В усадьбе появились волки, открылся музей сельского быта.

Сергей Селях:
Пачаў я адзін, потым, калі паехалі дзеткі, арганізаваныя групы, экскурсіі, трэба іх пакарміць, пачаставаць – чай подрыхтаваць, бліноў напячы – я далучыў жонку да гэтай справы. А зараз мы і ўдзвух не справляемся – дапамагаюць дзеці. Дапамагае дачка і зяць. Мы ўсе разам даглядаем гэтую гаспадарку. Бываюць перыяды, калі шмат наведальнікаў, калі трошачкі спакайней. З наведальнікаў – дзяцей у нас прыкладна 70%. Гэта дзіцячыя канікулы, перад летнімі канікуламі да нас прыязджаюць. Калі дзеці сустракаюцца, яны сплачываюцца яшчэ ў калектыў, едуць па экскурсіях у гэтыя перыяды.

Александр Алексенко, экскурсовод:
У нас экскурсии разные. Приезжают иностранцы с переводчиками. С Австралии даже были, с Африки, Китая. Россияне часто приезжают. Мы им рассказываем на белорусском языке, а им интересно послушать, потому что у нас язык мелодичный.

Найти минуту, чтобы рассказать нам о своем деле, Сергей едва смог. Только за время съёмки усадьбу посетили 3 детских туристических группы. Начать путешествие здесь предлагают с угощения, к слову, тоже традиционного. Его с заботой готовит хозяйка.

Наталья Селях, хозяйка агроусадьбы:
Мы ўжо ведаем зараней, калі да нас прыедуць. Таму мы да гэтага рыхтуемся. Бульбу рыхтуем у каструле, пячом бліны. Робім теста. У мяне свой рэцепт, я не магу яго нават сказаць, таму што заўсёды у мяне на розную колькасць вока набітае добра. І зараней мёд наліваем ў стаканчыкі.

Пачыналі мы проста чаем і мёдам, таму шта травы мы самі збіраем і сушым. А потым падумалі дабавіць нешта далей – блінчык атрымаўся. А потым – народная страва – бульба беларуская славіцца ўсюды, вельмі смачная у нас, дарэчы, бульба. Вось мы і дабавілі яшчэ і бульбінку. І у нас так атрымаўся такі набор, і вельмі падабаецца людзям – і дарослым, і дзецям.

Безусловно, изюминкой усадьбы является история пчеловодства. Богатый опыт хозяина в медовом деле выгодно отличает экокомплеск среди множества предложений. В перспективе – оказание новой услуги «сон на ульях».

Сергей Селях:
У нашых планах – аказваць людзям паслугі, каб яны лячыліся пчолкамі. Будуюцца спецыяльныя домікі, дзе жывуць пчолкі. Чалавек заходзіць, лажыцца на гэтыя вулейчыкі, і пчалінае біаполе ахоплівае чалавека і дапамагае яму справіцца з рознымі хваробамі.

Мы кожнае лета тут ляжым, адпачываем. Мне ўжо 72 гады – ніхто не верыць. Тое што патрабуецца, тое мы і спрабуем праарганізаваць. Калі мы ўздолім сваёй сям’ёй падрыхтаваць у гэтае свята, мы запрашаем да нас рабонікаў культуры. Наш Лагойскі раён сябруе з намі, дапамаюць адразу, каб організаваць свята. Мы тут ўжо кожны год прыймаем па тысяч 7 наведальнікаў. Канешна, гэта папулярізацыя нашага раёна, таму і раённыя ўлады даносяцца да нас добра.

Традиции сельской жизни и местный колорит особенно привлекают иностранных гостей. В диковинку для приезжих здесь буквально каждая деталь. Зоопарк, музей и экотропа в шаговой доступности приятно удивляют туристов. Найти общий язык с гостями из разных уголков мира хозяину удаётся всегда.

Сергей Селях:
Колькі краін у нас было, цяжка пералічыць. Стасункі цераз перакладчыка. Для нашых беларусаў – канешне, на беларускай мове. Прыезджаюць расіяне – я таксама на беларускай мове. Але папярэджваю, калі што не зразумела, вы пытайцеся, я вам перакладу. А калі ўжо прыезджаюць англічане, японцы, кітайцы, канешне, нада гаварыць на русском языке.

Потому что наши переводчики не все белорусский язык понимают. И им трудно с белорусского перевести на японский.

Яны ўражаны такім падыходам да справы, яны бачуць гэтых пчолак у натуры – мы дазваляем паглядзець, патрогаць, паспрабаваць гэтага мёдзіка. Побач з ваўкамі пабыць. І гэты беларускі каларыт – музей створаны вясковага побыту. У нас тут няма асоба вялікіх капітальных ўкладанняў у нашу сядзібу. Гэта пачынаў мой бацька, я тут тольки прадаўжаю.

Бурный рост количества агротуристических усадеб вызвал и их качественное развитие. Конкуренция в таком бизнесе высока, а потому условия содержания участка не должны вызывать вопросов. Благоустройство усадьбы требует не только денежных вложений, но и немалых сил.

Сергей Селях:
Развівацца, ахопліваць яшчэ больш нейкіх функцый неяк не хочацца. Хочацца гэта ўсё дакладна даносіць да людзей. Нешта трошачкі акультурыць – мы працуем над гэтым.

Наталья Селях:
Калі газоны косяць мужчыны, то мая справа другая: кветкі, вокны чыстыя, cталы, магазінчык у мяне там ёсць. Усё ў парадку павінна быць.

Владельцы агроусадебного бизнеса преследуют самые разные цели. Однако, практика показывает, что большинство подобных старт-апов рождалось, благодаря хобби и личным предпочтениям. Опытные садоводы и огородники обучают любимому делу публику, охотники и рыболовы разбивают на собственных участках пруды, собирают экспозиции из трофеев.

Поэтому такая коммерция имеет для хозяев особое значение, а неподдельный интерес в глазах бизнесменов позволяет гостям довериться их профессионализму.

Наталья Селях:
Пачалося гэта трошкі як бізнес, але ж я працавала дагэтуль настаўніцай. Адзін год адпрацавала ў школе. З дзецьмі працаваць лёгка, вельмі добра. І адразу было бачна, што гэта нам спадабалася. Таму я лічу, што гэта справа для душы. А калі бізнес і душа разам, тады лягчэй працаваць.