Преподавал немецкий и работал председателем Верховного Совета. Кем был Иван Шамякин не за писательским столом?

Его произведения не могли не быть замечены кинорежиссерами. Иван Шамякин стал обладателем самой престижной премии. Народный писатель, который творил для своих читателей. В документальном проекте «Тайны Беларуси» мы расскажем о самых счастливых годах жизни Ивана Шамякина и о том, как в одно мгновение для него все остановилось. К 100-летию народного писателя.

Елена Сузько, кандидат филологических наук, доцент кафедры белорусской и русской филологии филологического факультета Мозырского государственного педагогического университета имени Ивана Петровича Шамякина:
Калі гаварыць пра тое, якія аспекты творчасці Івана Пятровіча Шамякіна вывучаюцца, то гэта, безумоўна, яго педагагічная дзейнасць, паколькі доўгі час ён працаваў настаўнікам у Пракопаўскай сярэдняй школе Гомельскага раёна, гэта вядомы факт і, безумоўна, у гэтай творчасці праявіліся яго найлепшыя чалавечыя якасці.

Татьяна Шамякина, дочь Ивана Шамякина:
Іван Пятровіч быў настаўнікам гісторыі і нямецкай мовы і вучыўся завочна ў Гомельскім педагагічным інстытуце, тады гэта быў інстытут. Але калі яго прынялі ў Саюз пісьменнікаў, то прапанавалі вучобу ў Вышэйшай партыйнай школе, і ў 1948 годзе яны пераехалі ў Мінск. І з таго часу лёс Шамякіна і гісторыя Мінска непарыўна звязаны.

Иван Шамякин работал старшим редактором Белорусского государственного издательства, затем – главным редактором альманаха «Советская Отчизна», а в 1954 году был избран председателем Союза писателей Белорусской ССР.

Татьяна Шамякина:
26 гадоў ён займаў гэтую пасаду, першы сакратар Саюза пісьменнікаў. Гэта была менавіта рабочая пасада, ён займаўся шматлікімі і грашовымі пытаннямі, і будаўніцтвам Дома літаратара на Фрунзэ, 5, і Дома творчасці ў Іслачы. Хадзіў з просьбамі да чыноўнікаў, прасіў кватэры для пісьменнікаў, прасіў прэміі, пуцёўкі ў санаторыі. Карацей кажучы, ён вельмі многае зрабіў.

Помимо огромной литературной деятельности, писатель активно участвовал в общественно-политической жизни и занимал ряд ответственных государственных должностей.

Татьяна Шамякина:
Грамадская дзейнасць вялізарная ў яго. Ён быў старшынёй Вярхоўнага Савета, тут ёсць нюанс, не Прэзідыума Вярхоўнага Савета, таму што старшыня Прэзідыума – гэта трэці чалавек у дзяржаве тады быў, а была такая своеасаблівая пасада – старшыня Вярхоўнага Савета. Натуральна, што старшыні Прэзідыума немагчыма было сустракацца з рознымі людзьмі, а прызначылі для гэтага такую аўтарытэтную асобу, у яго быў кабінет свой, які прымаў самых простых людзей з іх шматлікімі просьбамі.

В 1980 году Иван Шамякин стал главным редактором Белорусской советской энциклопедии, был членом Национальной академии наук Беларуси, а в 1996 году был избран в Международную славянскую академию наук, образования и культуры.

Татьяна Шамякина:
«Энцыклапедыя маладой сям’і», напрыклад, «Энцыклапедыя прыроды», «Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі», «Янка Купала» тады выйшла, энцыклапедыя «Скарына», там у аднатомніках таксама, «Культура питания». Там былі энцыклапедычныя выданні па-беларуску і па-руску.

Елена Сузько:
Іван Пятровіч Шамякін не толькі сусветны вядомы пісьменнік, шырока папулярны ў свеце, у нашай рэспубліцы, але ж і грамадскі дзеяч, педагог. Таму невыпадкова, што яго творчасць стала аб’ектам навуковага даследавання для нашых выкладчыкаў, студэнтаў, аспірантаў, магістрантаў і старэйшых прадстаўнікоў навуковай супольнасці горада Мазыра і ўсёй Рэспублікі Беларусь.

Он потратил все деньги на автомобиль, хоть и не умел водить. Что ещё вы могли не знать об Иване Шамякине? Читать здесь.