«Сама вяртаюся ў маё бесклапотнае дзяцінства». Правялі адзін дзень з удзельніцай конкурсу «Жывая класіка» Вікторыяй Піліпенак

Новости Беларуси. День белорусской письменности пройдет в Иваново 2 сентября, сообщили в программе «Неделя» на СТВ.

В его рамках пройдет финал конкурса юных чтецов «Живая классика». 12 деток из всех областей прочтут перед высоким жюри литературные произведения на белорусском языке.

В 2018 году отличился Витебский регион – его представляют аж пять финалистов.

Як дзеці збіраюцца ў школу? Нават тыя, хто 1 верасня будзе святкаваць не першы званок, а Дзень беларускага пісьменства ў Іванаве Брэсцкай вобласці. Чым займаюцца школьнікі ў апошнія дні канікул? Адзін дзень з удзельніцай конкурсу «Жывая класіка» правяла Анастасія Бут.

Дружнае гагатанне гусакоў як апладысменты пасля выступлення на сцэне. Але да такога прызнання, кажа Вікторыя, яна ніяк не можа прывыкнуць. Кураняткі – зусім інакшыя, не ўдзяўбуць і не пакрыўдзяць. Да бабулі яна прыходзіць амаль штодзёна. Дапамагчы па гаспадарцы: сабраць яблыкі, пакарміць жывёліну і паціскаць сваіх любімых трусікаў.

Вікторыя Піліпёнак, фіналістка конкурсу «Жывая класіка»
Знаёмціся: Варфаламей, бацька гэтых жвавых пушысцікаў. Каб яны былі такімі жвавымі, прыгожымі, мы кормім іх зернем і травой.

Нарадзілася і жыве Віка ў Коханаве, што на Віцебшчыне. Кажуць, назва пасёлка пашла ад слова «каханне». Малая радзіма і жывапісны край над ракой Сакалянкай. Тут пашчасціла з’явіца на свет і сястрычцы Яначцы. Старэйшая стараецца дапамагаць матулі і часткова бярэ на сябе яе абавязкі.

Вікторыя Піліпенак:
Вяду Яну ў садочак. І быццам сама вяртаюся ў маё бесклапотнае дзяцінства. Калісьці мяне мама таксама вадзіла ў гэты садочак. Я адчуваю сябе такой жа маленькай дзяўчынкай.

Першае верасня, у адрозненне ад сваіх аднакласнікаў, Віка будзе святкаваць не ў роднай школе. Яна адправіцца пакараць сэрцы журы нацыянальнага конкурсу «Жывая класіка». Для выступлення касцюм ужо ёсць. А вось для школы – выбрала толькі сёння, прычым у родным Коханаве. У сельскай краме купіла і неабходныя канцылярскія тавары.

Вікторыя Піліпёнак:
Вось набыла сшыткі. Прыгожыя, зроблены ў Беларусі. Тут я магу набыць тавары і прыналежнасці, якія мне патрэбны ў школе. І для гэтага не трэба выязджаць у вялікі горад.

А пакуль ёсць вольны час на танцы, песні. Нават з вудай можна доўга стаяць ля сажалкі. Дыхаць свежым паветрам і чакаць, калі ж трапіць на кручок рыбка, малая ці вялікая.

Анастасія Бут, карэспандэнт:
На жаль, ракі-вусачы ў Коханаве даўно ўжо не сустракаюцца. А вось карасіка, які любіць песціцца ў смятане паводле казкі Коласа, мы зараз паспрабуем злавіць.

Менавіта гэты твор выбрала юная рыбачка. І ён, шчодра аздоблены талентам, стаў для Вікі мосцікам ў фінал.