Лидер группы «Палац» Олег Хоменко – об эксперименте длиною в 25 лет, музыкальных альбомах, современной музыке, родном языке и артисте

По данным независимых опросов среди меломанов, группа «Палац» уверено входит в тройку лучших фолк-рок групп Беларуси, наряду с коллективами «Троица» и «Стары Ольса». В 2017 году «Палацу» исполняется 25 лет с момента основания, а бессменный лидер коллектива Олег Хоменко отмечает 50-летие. Личный и творческий юбилеи музыкант отметит четвртого апреля.

ЕСТЬ ЛИ МЕСТО ЭКСПЕРИМЕНТУ 25 ЛЕТ СПУСТЯ?

Любыя эксперыменты і зараз адбываюцца. Мы заўсёды ў такім пошуку, але трэба было ўсё знайсці, але справа ў тым, што гэтак не адбываецца. Як толькі робіш крок наперад, дагляд павялічваецца і ўсё мяняецца. Адразу бачыш, як далёка і глыбока яшчэ капаць, а стаяць на месцы ўжо сэнсу няма. Гэта для ўсих відавочна.

О МУЗЫКАЛЬНЫХ АЛЬБОМАХ

На самым пачатку кожныя два гады мы выдавалі альбомы. Цяпер альбомнае мыслянне вельмі складана. Зараз разважаць альбомным мысляннем складана, бо большасць альбомаў, якія зараз выходзяць у самых знакамітых зорак шоу-бізнэсу, гэта складанкі.

О СОВРЕМЕННОЙ МУЗЫКЕ

Моладзь ужо не разважае эстрадными катэгорыямі. Значыцца, рух адбыўся. Рух адбыўся да таго, што ёсць ужо вызначэнне «народная музыка». Калі раней да народнай музыкі ставіліся не грэбліва, але гэта была музыка акадэмічных апрацовак таго фальклёра, які фальклёрам і не быў. А цяпер фолк-музыка і ў сусвеце вядома, вельмі шмат працуюць нашы музыкі. працуюць асэнсавана над гэтым матэрыялам. Менавіта нацыянальная музыка купляецца на розных мовах у сусвеце і даволі паспяхова. Я бачу, што гэты трэнд развіваецца выбухова, і тут Беларусь не апошняя.

О РОДНОМ ЯЗЫКЕ

Нам патрэбна аднавіць гэта, па сутнасці, без заканадаўчых і несілавымі інструментарыямі, а грамадскімі інструментарыямі альбо проста ініцыятывамі людзей, якія маюць не значны ўплыў на культуру і палітыку. І гэта вельмі складана.

ОБ АРТИСТЕ

Раней, усё ж такі, галоўны націск ставіўся на знешнюю яскравую прэзентабельнасць. Цяпер тэхналогіі патаннелі і ўжо ад іх стаміліся. Цяпер хочацца бачыць на сцэне чалавека. І ў нас ёсць што сказаць. Я сам дзіўлюся, які мы шлях прайшлі.